Minibüste başımda yemeni elimde telefon dilimde şarkı yol alıyorum. Şoför koltuğuna reklam vermek isteyen bir yolcu parasız reklam verebileceğini öğrendiğinde kartını uzattıyor iştahla. Nasıl oldu anlayamıyorum kartviziti birden minibüsteki herkese yayılıyor. Ev kadınlarına sağladığı iş imkanları bazılarının yolu unutmasına neden oluyor. Güneş batmadan önce yakabildiğini yakıyor. Ben sıcakta bu durumu gülümseyerek izliyorken bir kadın "inecek var" dedi telaşla. Minibüs durduğunda fazla oyalandığı düşündü son basamaktayken dönüp "inemedim kusura bakma" dedi.
Bu mahçup özürün tek farkında olan ben nazik davranışla karşılaşmanın verdiği mutlulukla yamuk dişime rağmen gülümsüyorum.
