3 gün önce felan otogara gitmek için aksaray-havalimanı metro hattına binmiştim. Hafta sonu olduğundan heryer doluydu tabi. Ayakta hatunları felan süzerken önünde dikildiğim koltuk boşaldı ve hemen oturdum. Bir durak sonra da karşıma kucağında 2 ya da 3 yaşında bir kız çocuğu olan bir abla oturdu. Hemen yanımda torunu(10-12 yaşlarında) ile bir yaşlı amca vardı. Çaprazımda da bi bayan vardı. Dede torununa kahve dünyasından 2-3 paket(fıstıklı, fındıklı felan) damla çikolata almış. torun bu şirin kız çocuğunu görünce hemen paketini uzattı ve çikolatasından ikram etti. Küçük kız tüm sevecenliği ile önce annesine onay bekler gibi baktı ama elleri onayı almadan çikolata paketinin içine girmişti. Anne onayı verdikten sonra küçük kız çikolatayı aldı ve dudaklarının kenarlarına çikolatayı bulaştırarak afiyetle yedi. genç çocuk tekrar uzattı çikolata paketini ama annesi alerjisi olduğundan dolayı bu sefer onay vermedi. O küçük kızın dudağını öyle bir büküşü vardı ki anne ye nasıl dayanabiliyorsun diye yakarırdınız. Ulan ben çocuklara yaklaşamayan adam bile... zoruma gitti. Ama sağımdan bi süper kahraman gibi dedem elini kahve dünyası poşetine daldırdı ve daha önce hiç görmediği, muhtemelen metro dan çıktıktan sonra da bi daha göremeyeceği küçük kıza bir paket çikolatayı uzattı "al kızım evde yersin" dedi. Anne hiç gereği yok gibi şeyler dedi ama küçük kız paketi almıştı bile.
Bir iki durak sonra küçük kız yan koltuklarda oturan bir anne ve 10-12 yaşlarında bir erkek çocuğa bakarak " anne o abinin neden çikolatası yok" dedi. Annede "sen verirsen olur" dedi. Sonra o paketi açtılar ve o çocuğa da çikolata verdiler. duygulanmamak elde değil.
sayın sözlük yazarları, anneler, babalar, dedeler, nineler. Öncelikle siz paylaşın daha sonra da çocuklarınıza paylaşmayı öğretin. din, dil, ırk gözetmeden paylaşın ve sonra geriden bakın; çocuklarınızın mutluluğunu izleyin.
