bazısında yaratıcılığı tetikliyor, bazısında tam tersi etki yaratıyor; köreltiyor, beyni kıymık kıymık yapıyor. çoğu gerçek değil aslında, insan acıyı seviyor. acıların en kutsallarından olduğu için de aşk acısını tercih ediyor. o acının getirdiği halet-i ruhiyeyi, ironiyi, melankoliyi seviyor. bitirebileceğini bildiği halde zihnini her daim bununla meşgul ederek bi yerde eşgale buluyor kendine, işini severek yapıyor, başarılı oluyor. ve böylece tatmin oluyor..
