Yusuf atılgan'ın aylak adam'ındaki C ve franz kafka'nın dava ile şato romanlarındaki K ile ilham alıp üzerinde düşünülmesi gereken konu. Aynı zamanda orhan pamuk'un Kar romanındaki K da buna örnek verilebilir. Bu tipteki roman kahramanlarını genel bir streotipe oturtmak elbette mümkün değil ama bir roman kahramanın tek harften oluşan bir isime sahip olmasının kanımca iki nedeni var:
1) deleuz'ün bahsettiği devrik olma hali. Yani genelin söylemi içine giren birin,n herkesleşeceği kanısı. Yazar, kahramanına tek harf atfederek onu devrikleştirip, albert camus'nün bahsettiği uyumsuz insan, durumuna getirir. Böylece o karakter, iki yönlü olarak - toplumun yaprıklarının ve/veya kendi yaptıklarının- eleştirisi konumuna getirilir.
2) ismi zikredilmeyen veya sadece baş harfi kullanılan ya da romandaki, öyküdeki gerçeklik neticesinde ismi sadece bir harf olan bir karakter, tüm anlamlardan, kavramlardan, bir iz veya bu hayatta olduğuna olduğuna dair bir kanıt bırakmaktan vazgeçmiş kişidir. Bu kişi yukarıda zikredildiği gibi uyumsuz bir insandır.
Bu tarz isme sahip karakterler, mevcut anlam veya anlamlandırma çabalarına bir tepkidirler; biçimin karşısına geçip kendi estetikleriyle mevcut tür - öykü, hikâye, novella veya roman- içerisinde bir evrim gerçekleştirirler. Gerçekleşen bu evrimi yekten izleyebileceğimiz kişi tek harfli ismi olan bu karakterdir.
