kendime yine meyve tabağı hazırladığım günlerden biriydi. yayvan bir tabağa, ne varsa koyacaktım. buzdolabını o heyecanla açtım. bir de ne göreyim, etine dolgun, kırmızı kırmızı kirazlar bana bakıyor. sapları yağmur ormanı yeşilinde, üstelik parıldıyolar. o an "bugün sadece kiraz yiyeceğim" dedim. gözümün doymayacağı kesin,tabağı tıka basa doldurdum. nasıl tatlı, nasıl güzel. bu kadar lezzetlisini daha önce yemediğime dair monolog halindeydim. sonra gözüme hafif yarılmış bir kiraz çarptı. ya da bir şey aç diye dürttü. usulca açtım; içinde beyaz küçük bir canlı hareket ediyor. ve hareketi durmuyor, sonra hızla bir tane daha, sonra bir tane daha, sonra bir tane daha açtım. hepsinde o beyaz kurtçuklar. o gün bugündür de yemediğim meyve.
