adı '' kıskanma '' olmayan durumdur. şöyle ki ; ben antalya'lıyım öğrenciyim ve iki sezon bir alışveriş merkezindeki restaurantta garson olarak çalıştım ve bu vesileyle sadece rus kadınlarını değil,çocuğunu yaşlısını kadını erkeğini çok iyi gözlemledim. güzel hatta çok güzeller ama sadece güzeller. çocuk yetiştirme konusunda inanılmaz kötüler, çocukları çok fazla yaramaz ve şımarık. kırılmadık tuzluk,dökülmedik içecek,dağılmadık peçetelik kalmadı sayelerinde. bunun dışında inanılmaz sabırsızlar ve hataya tahammülleri yok '' bır kula ve bır kofte'' ıster, siz es kaza ayran getirdiğinizde o güzel yüzleri bir anda asabileşir ve ses tonu yükselerek '' niet niet niet ben kula istiyorum '' der. çocukları tuzlukları kırar avazı çıktığı kadar bağırır, salonu bir koşu alanı zanneder ama anneleri arkadaşlarıyla lak lak etmeye devam eder. Bebek arabalarının içindeki çocuk, alışveriş poşetlerinin içinde kaybolur. araba, çocuğun ağırlığından değil, poşetlerin ağırlığından sürülemez hale gelir. şimdi diyeceksiniz hepsi mi böyle bunların ? elbette değil. yemeklerini yedikten sonra gayet kibar bir şekilde '' spasiba'' derler. bunlar bir elin parmağını geçmez ne yazık ki. Tüm bunları gördükten sonra da onları kıskanmam imkansız aksine rus gördükçe kıyım kıyım kaçıyorum.
