çocukken daha hırpalayıcı ve de tesiri bol, hastalık yapıcı mı hastalık meydana çıkarıcı mı bilemediğim yıkım gücü yüksek, hisli çocuk mahvedicisiydi.
bol kahkaha sonrası içine düşülen tavsak duygu nevinden bir duygu gibiydi de. içinde biraz hüzün gizli, biraz yalnızlık var idi.
misafiri uğurladıktan sonra salona girip o basınçlı, nefesli, terli havayı solumak ile başlayan ve sizi içine çeken duygu kümesinin bir kısmını da yapılan yaramazlıkların hesabının sorulup sorulmayacağı korkusu oluşturuyordu herhalde.
az önce samimiyetin doruklarında gezdiğiniz onca insanın, çocuğun bir anda ölmesi gibi(hatta aynısı)
