öfkelendiğinde kendini kaybedip yok komşular duyarmış yok gecenin bi vaktiymiş yok o hak etmiyomuş diye düşünmeden avazın çıktığı kadar bağırabiliyorsan,kendine yakıştıramadığın sözleri sarf ediyorsan sen kontrolden çıkmışsın dostum demektir.
kalbin hızlı çarpmaya başlar ellerin titrer o an gözün hiç bir şey görmez olaylar olduğundan daha büyük gözükür ama sabahında öyle bir pişman olursun ki kendinden nefret edersin. kendine acırsın hatta. bu kadar büyük bi şeyden sonra artık sorununu inkarda edemezsin. nasıl baş edeceğini kara kara düşünür internetten araştırır dostlarınla konuşursun.
yapılacak en doğru şey psikolojin diyelim ki dip 1 olsun stabil 2 en üstte 3 diye numaralandırırsak bu durum da sen 1'sin demektir. yapılacak ilk şey 1 den 2 ye geçmeye çalışmak. yani stabil kalmayı başarabilmek. bunun için farklı bakış açısı geliştirip daha sade ve pozitif duygulara yönelmeliyiz,elinde olan şeylere yoğunlaşıp küçük zaferler kazanmalı ama bu kesinlikle bi insan olmamalı çünkü başkasını kontrol edemeyiz. sorunlardan kaçınmak hatta olduğu yerden koşar adım kaçarak 2'ye gelmeye çalışmalıyız. 2'ye gelindiğinde bu sefer sağlam kafayla sorunun derinine inebiliriz. her şeyin çözümü yoktur önce bunu anlamak lazım. kabullenmek yada sorundan gerekiyorsa kurtulmaya çalışmalıyız. nede olsa yaşanacak tek hayatımız var. bu duygu durumuna ulaşabilirsek kontrolün kendimizde olduğunu hissettiğimizde belki bizde bir gün 3leri görebiliriz.
