mutluluk anlamında değersizleştirdiğimiz, mutsuzluk açısındansa abarttığımız şeylerin bütünüdür. Umut sarıkaya'nın bir karikatüründe cebine leblebi koyup kışın bulduğunda kendini mutlu etmek isteyen birinin çizimi vardı. "Gereksiz bir insan" olarak tanımlanıyordu. Böylesi bir mutluluğu yaşayan biri bu dünya için elbette gereksizdir. Ama bu tarz küçük şeylerden mutlu olabilen kaç kişi tanıyorsunuz? Ve mutsuzluk noktası... Sanırım bu konuda dünyaya ders verebilecek nitelikteyiz, ete tırnağa gelmeyecek şeylere üzülmek, olmadık kuruntular vs.. hepsi şeylerin bizi ne hale getirdiğinin göstergesidir bence.
