Hayatımın son profesyonel maçını 21 yaşında bir çocuğa annesi sevinsin diye verdim. Fedakarlık yapmayı o yumrukla öğrendim.
En büyük pişmanlığımı üzerine başka hatalar yaparak kapatmaya çalıştım, bunun işe yaramadığını zor ama öğrendim.
Lüfer yakalamanın mevzusunun iyi yem değil, sağlam zoka olduğunu çubuklu sahilinde kör bir balıkçıdan öğrendim.
Görmenin kalbe yetmediğini uzağında kaldığım bir kadını görmek için şehirler arası otobüsleri aşk nakliye etmek için kullanmaya başladığımda öğrendim.
"Önemli olan ne hissettiğin değil, ne hissettirdiğindir" cümlesini beykoz sahilde konduğu taşta ölmüş bir martıdan öğrendim.
Bir kalbe dolmak için çok sevmenin yeterli olmadığını ise ebemin amını gördüğümde öğrendim.
Ağladım çok o vakit, ağlamak işe yaramıyormuş..
Biri vardı, ondan öğrendim..
Artık soru sorma olur mu, ben soru sormamayı cevapların mutluluk değil, acı getirdiğini fark ettiğimde öğrendim.
