ikibin on da seviştiğim bir kadın sabah evden çıkarken eric crapton cd'lerimi götürdü. Yeni bir eve taşındım ve balkonda çiçek yetiştirmeye başladım. Deliliğin kendi kendine konuşmak değil, bitkilerle şarkı söylemek olduğunu anladım. Bir hercai menekşem vardı, en az 3 sezen aksu şarkısına vokal yapabiliyordu. Bir ara bir kedim vardı. beni öldürmeye çalıştığını farkettiğimde onu uzak bir yerde terkettim. Üzüldüm. O günden sonra beni öldürmeye çalışan şeyleri sevmeye karar verdim.Kadınlardan başladım. Yatağım hiç toplu olmadı, sık sık çarşaf değiştim. Bazen kediyle aynı fikri taşıyıp kendimi öldürme istedim.
Bir defasında kediyle balkonda oturuyordum. Bira içiyorduk, kafamız güzeldi. Bana baktı ve şöyle söyledi;
Bak dostum ibneliğin lüzumu yok. Seni bozuk para gibi biriktirip sen yapan şeyler geçmişinde kaldı. Eğer mutlu olmak istiyorsan önce kendini öldürmelisin.
Kedinin ne demek istediğini anlamıştım. Siktiğimin kedisi anlamsız anlamsız konuşup kafamı karıştırmaktan başka bir şey yapmıyordu. Ya da konuştukları çok mantıklı şeylerdi de ben anlamıyordum. Kediye güzel bir tekme salladım. siktir git lan dedim, amına koduğumun kedisi, döşemelerin altında fareler cirit atıyor sen bana felsefe yapıyorsun, orospu çocuğu..
kediyle uzun süre konuşmadık.
O günden sonra kimseyle uzun süre konuşmadım. Hatta durumu idare edecek kelime sayısını hiç aşmadım. Annemi geçiştirdim, arkadaşları salladım, yeniden chuck okumaya başladım ve biber dolması yapmayı öğrendim.
