insan da tramva sebebi olan ve unutulamayan olaylardır.
çocukken yaşadığım en berbat olaydır. umut diye piçin biri vardı bizim sınıfta, hatta orospu çocuğuydu tam. benimle en çok uğraşanlardandı. o sıralar daha kimseden dayak yememiş çakalın biriydim bende. bununla ders içinde laf dalaşına girdik, susturdular falan tenefüs oldu. ben yürüdüm bunun üzerine ne diyon la sen diye, bu beni ittirmeye çalıştı beceremedi, ben buna sağlam bi tane yapıştırdım. yere düştü, ayağa kalkarken burnum kafasına çarptı. bir kanama başladı amına koduğumun burnu durmuyor. o sıralar çok hassastı içine sıçtığımın burnu dokunsalar kanardı, kafasına çarptım ne kadar kanadığını siz düşünün. sonra bi güzel dayak yemeye başladım. ağzım yüzüm kan sanki sanarsın meydan dayağı yedim. o güne kadar hiç dayak yememiştim lan çok utandım. o olaydan sonra ameliyat oldum ama ne fayda ilk yediğim dayak olarak tramva rafımda yerini aldı kodumun olayı.
burnunuz da kanama olayı varsa eğer gidip baktırın ameliyat falan olacaksanız olun. dayak atarken yiyen pozisyonuna düşmeyin bak ondan sonra benim gibi. sonra çok koyuyor adama.
