devlet, bir sınıfın bir başka sınıf üzerindeki egemenliğini sağlayan aygıttır ve kapitalist düzende de devlet, burjuvazinin sömürülen kitleler üzerindeki diktatörlüğünün cisimleşmesidir. Fakat burjuva ideologları kitlelerin bilincini bulandırmak amacıyla devleti sınıflar üstü, "tarafsız" bir konuma yükseltirken, kendinden menkul bir diktatörlük kavramının karşısına da demokrasiyi koyarlar. Sanki demokrasinin kendisi de bir diktatörlük değilmiş gibi sunulur. Oysa "burjuva için demokrasi" egemenliğinin bir ifadesi, onun bir siyasal biçimidir.
burjuvazide demokrasi, diktatörlüğünü örten bir incir yaprağı işlevi görür. fakat ne zaman bir sendikal mücadele ortaya çıkar, yani burjuva devlet ideolojisini sarsmaya çalışacak bir güç, işte o vakit incir yaprağı kalkar ve sistemin gerçek özü olan diktatörlük tüm açıklığıyla ortaya çıkar. Türkiye'de Kürt halkı, devrimciler ve emekçi kitleler yıllardır devletin terörüne maruz kalıyorlar. Neredeyse polisin saldırmadığı bir miting ve yürüyüş yok gibidir, burjuva demokrasisinde toplantı ve basın özgürlüğü göstermeliktir. düzen tehlikeye girdiğinde göreli özgürlükler bile anında çöpe atılmaktadır. 1 Mayıs'ı Taksim'de kutlamak isteyen işçi kitlelerine burjuva devletin tüm hışmıyla saldırması ve istanbul'da terör estirmesi, burjuva demokrasisinde toplantı özgürlüğü söyleminin ne kadar sahtekarca olduğunu bir kez daha doğrulamıştır. zaten burjuvanın sözde demokratik düzeninde, gazeteler, radyolar, televizyonlar, internet gibi iletişim araçları kendi tekelindedir, böyle bir durumda burjuva demokrasisinden bahsedilemez, olayın kendi sınıfsal üstünlüğünü korumaktan öteye gittiği yoktur.
