gazeteye sarılmış iki ekmekten birinin kıyısını koparıp yerken fonda çalan şarkı olsaydı bu, ona dönüp şöyle derdim: demliğin kulbu fena ısınmış. o da eline geçen bir elbezini kaptığı gibi demliğin kulbunu avuçlarken derdi ki: bütün iyi insanlar ekmeği gazeteye sarıp taşır. hadi, iç de çay koyayım.
