inanma sonucu inancının gereğini en mükemmel şekilde yerine getirme inanılan şeyin kesinliğini belirtir. Ancak onun kesinliğini yine inanan bilir. Çünkü onun kalbi ve tüm hissiyatı bu yönde epeyce açılmış, berraklaşmıştır. Herşey salt akla bağlanmaz, duygu, his, kalp temizliği aklın egoistliğini, ihtirasını dengeler. Bu yüzden yanlış önermedir.
