"yeniden doğuş" şiirini kendim yazmış gibi sevinmeme neden olan şair, huzursuz...
"tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir
seni, kendinde tekrarlayarak
çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek"
Varlığın karanlık bir ayet olması durumu daha uzun bir açıklamayı gerektirdiğinden "dönüşüm" olgusuna gönderme yaptığı "seni, kendinde tekrarlayarak" tabiri üzerine durulması icap ediyor kanımca: Aslında şiire adını veren yeniden doğuş yani reenkarnasyon durumunun hint felsefesindeki o tabiri karşımıza çıkıyor. Yani üst noktaya, yani nirvana'ya erişmektir o sevgiliye kavuşmak. Ama asıl vurgulanan şey daha naif bir durummuş gibime geliyor; sen olarak dünya'ya gelmek" işte sarsıcı bölüm...
