kalın kapaklı spiralli defterler kullanan sıra arkadaşım gibidir. ataşlarla tutturup düz kalsın diye çantama özene bezene yerleştirdiğim defterlerimin köşeleri ne yaparsam yapayım onunkiler kadar düzgün kalmadı. sınıftaki diğer arkadaşlarımınkilere göre az olsa da hep kıvrıldı. sağ elle yazardım ben de çoğunluk gibi. bir şeyi yazarken, daha hiç açmadığım sayfaların köşeleri de kıvrılıyordu. sağ alt köşeleri... son kelimelerin yazıldığı yeri sayfanın...
cümlelerimin sonu gelemeden yarım kalışları, yarım hissedişlerim ya da, böyle devam etti.
kalın kapaklı, spiralli defteri olan arkadaşımın tüm sayfaları sonuna kadar kelimelerle dolarken ben o sağ alt köşeye hiç yazmadım, boş bıraktım. o kırışık köşeye yazacağım yazı tüm sayfadaki güzel yazımı çirkin gösterecekti, böyle daha iyiydi. kalın kapaklı sprialli defteri olan arkadaşım tüm defterini doldururdu, güzel güzel.
benim köşelerim hep boş kaldı. güzel olan onun defteriydi, benim yazım.. bunu çok sonradan anladım.
