şarap gibi albüm olmuş. şöyle ki her dinlediğimde daha da güzel geliyor ve şu ana kadar sadece birkaç yüz defa dinledim herhalde. bilmiyorum gün boyunca çalıyor. bu adamlar cidden bir harikalar. waking the fallen hastası olarak başta garipsedim ama grubun ikinci bir "wtf" yapmak istemedik açıklamasını gördükten sonra tüm önyargılarımdan arınarak dinledim ve evet bu albüm süper olmuş. isteselerdi o tarzda yapabilirlerdi. günün birinde belki "wtf" tarzında birkaç şarkı yaparlar olmadı "wtf"ı defalarca yeniden dinlerim sorun değil. neyse konumuz "wtf" değil. yeni albüm diyordum, evet cidden çok başarılı. ben çok beğendim. hatta öyle ki grubun önceki albümü nightmareden çok daha başarılı bir albüm olmuş. arin gruba iyi uyum sağlamış. gates soloları her zamanki mükemmel. ama shadows'un vokalleri çok çok harika. planets ve bonus track olan st. james sabah akşam dinlenecek a7x şarkıları listeme çoktan girdi bile. albümün kısa bir kritiğini yapmak gerekirse:
shepherd of fire: albümün açılış parçası olmakta kendisi. gates solosu çok uzun olmamakla beraber shadows'un vokalleri başarılıdır. bu şarkı olmuş bence. her şeyiyle güzel, başarılı bir a7x şarkısı.
hail to the king: albüme adını veren parça olmasının yanında, albümden yayınlanan ilk singledır kendisi. neden bilmiyorum ama ben bu şarkının nakarat bölümüne ısınamadım. o yüzden zaten albüme önyargılı davranmıştım. harika başlıyor ama nakarat kısmına gelince, ne bileyim çözemediğim bir şey var. eski albümlerin çıkış parçaları olan nightmare ya da almost easy'ye oranla zayıf olmuş. o da sırf akarat kısmı yüzünden. genel olarak baktığımızda başarılı bir parça. ama albümdeki diğer şarkılar kendisinden çok çok daha iyi. introsuna bok atanın ama kafasını kırarım. o çok iyi. ayrıca albümden klibi olan tek parça. şimdilik tabi. shadows tam metalci olmuş uzun saçlarla. bebişim o kadar tatlı ki her şey yakışır ona. güneş gözlüklerini gece uyurken bile taktığını düşünüyorum. en güzeli de klipte sonunda arin'i de görüyoruz. ehh haketmişti. çocuk cidden iyi. bok atanlar, uyanın artık jimmy öldü. onlar devam ediyor, siz de edin. çocuk elinden gelenin en iyisini yapıyor. grup elemanları da böyle düşünüyor ki resmi üyesi olarak kabul edildi. klip de başarılı bence. siyah beyaz klasik metal klibi. grubun performansıyla birlikte şarkıyla alakalı bol bol imge ve klasik a7x dokunuşları.
doing time: şarkının introsu çok tanıdık geliyordu sonunda buldum. rev theory'nın hell yeah şarkısının oldukça benzeri. sadece introsu da değil birçok kısmı benziyor. tamam şarkı güzel de bu kadar benzerlik beni fazla rahatsız etti. rev theory'de çok sevdiğim bir gruptur. ama a7x in böyle bir şey yapması hiç hoş değil. beyler sizler harika şarkılar yapıyorsunuz, böyle şeylere lüzüm yok. bu şarkıyı her ne kadar çok beğensem de hakkında daha fazla bir şey yazmak istemiyorum.
this means war: geldik olay şarkıya. bu şarkıyı ilk dinlediğimde lan ben bunu başka bir şarkıya benzetiyorum ama çıkartamıyorum dediydim. sonra bu düşüncemi a7x sever baika bir arkadaşa söyledim ve bana o benzettiğim şarkının sad but true olduğunu söyledi. evet, bu şarkı apaçık sad but true'nun kardeşi. ama a7x'in bunu plagiarism amaçlı yaptığını sanmıyorum zira metallica elemanları ile çok sıkıfıkılar. hatta iki grubun elemanları sık sık diğer grubun daha iyi olduğunu iddia etmekte. bence yakın arkadaşları olan ve metal müziğin en baba gruplarından biri olan metallica'ya jest olarak böyle bir şey yaptılar. zira a7x son zamanların en ünlü metal grubu ve dehşet bir hayran kitlesi var. türkiye'de belki çok fazla bilinmiyorlar ama burada 60 yaşındaki tipler bile biliyor kendilerini. o derece ünlüler. böyle bir jest yapmaları yeni nesillerin metallica aşkını depreştirecek. sonuçta altın yıllarını geride bırakan bir grup metallica her ne kadar hala sağlam bir dinleyici kitlesi olsa da. şarkı bunun haricinde bence çok güzel albümün en iyilerinden. zaten sad but true da en sevdiğim metallica şarkılarındandır.
requiem: tanıdık bildik bir a7x şarkısı yalnız şarkının sözleri beni cidden korkuttu. shadows'un deist olduğunu biliyorum hatta bir iki tanesi de ateist ama bu şarkının sözleri resmen şeytanı övüyor lan. incil'den şarkı yapan adamlara noldu? yapmayın beyler böyle şeyler, kanım dondu dinlerken. hele latince kısımları ekstra ürkün. latince sözlerin anlamını çözmeye çalışıyorum. daha sonra bu şarkıyı etraflıca inceleyeceğim kendi başlığı altında. gece gece altıma sıçırttı şerefsizler.
crimson day: albümün il baladı. requiem'den sonra ortamı baya yumuşatmakta. iyi olmuş çok da güzel olmuş. a7x baladlarını zaten hep sevmişimdir. hatta en duygusal şarkıları da metal gruplarının yaptığını düşünmüşümdür. tabi bi so far away değil zira onun anısı büyük. balad olmasına rağmen albümün en iyi şarkıları arasında bence. sadece bana mı öyle geliyor bilmiyorum da solosunda gitar ağlıyor lan. adamlar gitarı da ağlattılar. çok bayık da değil. tam kıvamında olmuş bir balad.
heretic: işte bu şarkı klasik bir a7x şarkısı olmuş gerek sözleriyle gerek müziğiyle. bir ara bunu da lirikal anlamda inceleyeceğim sözleri baya ilgimi çekti. şarkı zaten süper olmuş. tam bir a7x şarkısı tanıdık bildik.
coming home: albümde top 3 içindeki şarkılardan biri. favori 3. şarkım kendisi albümdeki. ne diyim ki arkadaş, dehşet bir şarkı olmuş işte. inanmayan dinlesin. her açıdan harika bir şarkı. shadows bir harika. arin, zacky ve johnny de harika. syn zaten hep harika. aynen böyle devam beyler.
planets: 2 nolu favori şarkım olmakla beraber youtube'da replay tuşuna defalarca hunharca tecavüz etme sebebim kendisi. abiiiii bu nasıl bir şarkıdır, bağımlısı oldum resmen. bu şarkıyı tasvir edecek sıfat bulamıyorum lan. albüme hala bok atan varsa bi zahmet bu şarkıyı dinlesin. hangisi daha iyi karar veremiyorum shadows'un vokaller mi yoksa melodisi mi. albümü dinleyen çoğu kişinin favori şarkılarından biri zaten. bunca kişi yanılıyor olamayız. shadows'un vokaller bu şarkıda tavan yapmış. a7x'in şu ana kadar yaptığı en en şarkılarından biri kendisi. bu herifler daha ne biçim albüm yaparlar var ya. şarkıya bak be!
acid rain: albümün son şarkısı olmakla beraber albümün ikinci baladıdır kendisi. diğer balada göre daha softtur. planets'dan sonra geldiği için belki de bana öyle geldi bilmiyorum. güzel işte, sakin, yumuşak bir a7x şarkısı. her albümde olan tipten. bu şarkının tek olumsuz yanı planets gibi bir şaheserden sonra gelmesi tracklistte. nightmare'de böyle bir olay olmuştu. şarkının asıl değeri bence anlaşılmıyor o yüzden bu şarkıyı önce dinleyin. yorumuma şarkıdan bir alıntıyla bitirmek istiyorum: "not even stars last forever." şarkının özeti bence bu.
st james: albümün bonus tracki olmakta kendisi. şahsi fikrime göre kesinlikle albümün kapanış parçası olmalıydı zira and the oscar goes to st. james. evet favori şarkım budur albümdeki. şarkıyı dinlerken jimmy'yi kıskanmadım değil. birisi hakkında böyle şeyler yazılıyorsa o kişi demek ki çok sevilmiş. bir kere adamı azizlik mertebesine layık gördüler daha ne olsun. şarkının sözleri zaten harika. jimmy'yi güzel anlatmış vıcık vıcık laubali olmadan. şarkının başlığında da bahsetmiş olabilirim ama yine de söyleyeceğim. bu şarkının sözleri gates'in elinden çıkmış gibi. shadows'un sözleri genelde öfke dolu oluyor. bu şarkıda ise aşırı derecede sevgi var. so far away'i de syn yazmıştı. bunu araştıracağım bakalım haklı mıyım. kendisi hakkında şurası şöyle burası böyle diye yorum yapacak değilim sonuçta favorim olduğuna göre bayılmışımdır şarkıya. sadece "raise hell and a glass in reverence."
son olarak albüm diğerlerinden farklı ama yine de mükemmel. ön yargılı olmayın, bu inanılmaz albümü dinleyin dinletin. onlar değişiklik istediği için ortaya böyle bir şey çıktı o yüzden keyifli dinlemeler.
