bacak kadar çocukların anladığı harry potter filmlerinden ben zerre kadar birşey anlamıyorum. bu yüzden filmin konusunu filmi birlikte izlediğimiz 9 yaşındaki kuzenimden aktarıyorum:
''voldemort geri dönmüş. ama sihir bakanı buna inanmıyor ve hogwarts'a bir 'karanlık sanatlara karşı savunma büyüsü öğretmeni olan dolares'i gönderiyor. bu cadı öğretmen, okulu çocuklara dar ediyor. bizim harry ve ekibi birkaç kişiyi daha kafalayıp bu kadına karşı gizliden bir birlik kuruyor. ancak açığa çıkıyorlar... falan filan''
9 yaşındaki veletlerin bile anladığı ve hakkında yorumlar yaptığı bu filmden zerre birşey anlamamış olmanın utancını derinden hissediyorum.
ama anlamak ne mümkün. bakınız, filmde bir patronas (ya da patronus, iki teleffuzu da kullanıyorlar) büyüsü var. bu büyü çok zormuş. önce en iyi anını hatırlayacaksın, sonra da konsantre olacaksın. hakikaten zor bir büyü olsa gerek. zira tak diye ''hadi en iyi anını hatırla''dendiğinde insanın aklına birşey gelmez ki. hadi diyelim geldi, bakalım bu en iyi anın mı? aklına gelen anılar arasında bir de bu derecelendirmeyi yapacaksın.
işin daha zor kısmı ikinci aşama. konsantre meselesi. karşında zifiri karanlık renginde, üf desen uçacak gibi görünen, ayaksız, bacaksız, suratsız tövbe yarabbim bir garip yaratık var. bu şartlar altında ılık bir bahar günü kırlarda çiçek toplarkenki en iyi anını hatırlayacak, sonra da bu gudubet yaratığa karşı konsantre olacaksın. hah. ey j k rowling, bununla 9 yaşındaki çocukları kandırabilirsin ama beni asla.
