karakteri gereği ulusul bir mücadele yürüttüğü için büyüyüp bu günlere gelmesi normaldir.
şöyle bir örnekleme yapalım,
misal türkiye'de sınıfsal mücadele başarılı olmadı ama ulus devletçi anlayış her zaman kitleleri kendine çekebildi. çünkü bir adama sen türk oğlu türksün, büyüksün vs. dersen gaza gelme olasığılı yüksektir. oysa beriki tarafta alman vatandaşın biri çıkıp sınıfsal mücadele diye bir şeyden bahsetmiş. sınırsız, sınıfsız, ulussuz bir yaşamdan bahsetmiş bu mertebeyi kabullenmek için akıl olarak belli bir olgunluğa erişmek gerekir.
bunun yanında örneğin dersim bölgesinde pkk'den çok önce yerleşmiş olan sol hareket (ki ibrahim kaypakkaya gibi güçlü tezleri olan biri tarafından şekil verilmiştir) yine bir noktada başarılı olamamıştır ki dersim bölgesi nevi şahsına münhasır bir yapıya sahip olmasına rağmen. yani alevi ve zaza (zazalık tartışmalı bir konudur) kimliğine rağmen sol hareket bir şekilde başarısızlığa uğramıştır. bunun yanında pkk tarihinden ilk 15 sene bugün pkk'ye büyük oranda destek veren bölgeler uzak durmuştur sebebi ise pkk'nin sosyalist fikirlerdeki ısrarıdır. ilk zamanlar pkk'ye destek veren dersim bölgesi son yıllarda kısmi oranda desteğini çekmiştir.
sebebi ise tarihten gelen bir takım fobilerden kaynaklıdır. yani kürt toplumu esasında tam anlamıyla feodal ve yoğun oranda dini semptomlar gösteren bir toplumdur. tam bu noktada dersim bölgesi ile genel kürt coğrafyası arasındaki dini faktör ön plana çıkıp dipte yaşanan çatışma ortaya çıkıyor. yani bir sendromdur bu. yoksa ciddi manada dersim halkını katliamlardan geçirmiş kemalist tabakaya sarılmasının başka onlamı olamaz. çünkü dersim coğrafyası o noktada ulus kimliğini bir tarafa bırakıp dini dürtüleriyle hareket ediyor.
ikinci veyahut onuncu bir durum sevgili ergen arkadaşlarım. sevgili, türk, sevgili ümmetçi sevgili monarşici arkadaşlarım öncelikle size bir övgüde bulunmak istiyorum. derin bir tarihiniz var. ama bu her şey anlamına gemmiyor. övgüm bu kadar çünkü daha fazlası sizde yok. devam ediyorum. 1980'li yıllarda temeli atılan "kürt hareketi" ortaya çıktığı gün neredeyse yok olmuş bir toplumun davasını savunma düşüyle bu yol koyulmuş. yıllarca aşağılanmış olan bu örgüt üç beş çapulcu nitelemesiyle bu ülkeyi resmi ağza göre düşük yoğunluk bir savaşa (bana göre savaşların en büyüğüne sokabilmiş [çünkü savaşın insanlar rakam boyutu bir yere kadardır önmeli olan geride bıraktığı tahribattır] bir örgüt) sürüklemiş varlığı inkar edilen bir toplumu tekrardan kabul ettirmiş ve daha önemlisi kürt toplumunuda buna ikne etmiştir. siz kırmızıya beyaz diyebilirsiniz bunun hiç bir anlamı yok. bizim göz şeklimiz ve ışığın çarpma kuvveti, maddenin ışığı emme ve yansıtma şekli böyle olduğu sürece kırmızı hep kırmızı olarak kalacaktır. insan belleği değerler üzerine bir geçmiş inşaa eder ve geleceğinide o değerler üzerine kurar. artık sadece kürt değil türk toplumunun belleğinde de bir kürt gerçekliği var.
bunu bugüne taşıyan şey ise kürt hareketidir. teorin varsa çık koy ortaya. bana küfretme, hakaret etme hakkın zaten hep var. bununla mesele çözülseydi ben şu an luna'nın o muazzam buz beyazı ışığında size bakıyor ve şarabımı yudumluyor olurdum. zira gün içinde etmediğim küfür yok. saydığım küfürlerlerle ne, nubulalarda fink atardım.
tekrar başa dönelim, ulusal mücadeleler (ortada bir ulus varsa eğer) her zaman gelişip serpilmeye müsaittir. seviyeyi aşağı çekiyorum örnekle tamamlıyorum. diyelim kardeşin hasta onun için neleri göze alırsın kurtarmak için tekrar hayata döndürmek için. herhalde yapmayacağım şey yoktur. aynı hasta arkadaşın olsa ne yaparsın muhtemelen bir çok şeyi ama sadece imkanlarını zorlarsın sonra bırakırsın. oysa kardeşte böyle değildir imkan yaratmaya çalışırsın. işte ulus temelli mücadeleler buna benzer bir şeydir.
"Velhasıl hünkâr idi, timar idi, rüzgâr idi, ahüzar idi." böyleyken böyle.
