insanın kişiliğinin sağlam olmaya doğru gittiğinin bir belirtisi. kişi nasıl herhangi bir teoride doğrusu yanlışlarıyla teorinin derinlerine iniyorsa işte bu da böyle bişeydir. kişiliğindeki bozuklukları bulup bunlardan utandığı ölçüde bunları değiştirmek için bir şey yapar, aksi halde hiç bir zaman bunları görmezden gelerek kendince mükemmel ya da katlanılası insan olamaz.
kendini tanımak ve ona saygı duymak her ne kadar etrafındaki insanları kaplayan çember içinde her zaman uyumlu barışık bir insan olmanı sağlıyorsa bunun da ilk koşulu saygı adına kendince diktiğin bu binayı sağlam temellerle döşemek, döşeyemediğin yerlerde ise bu yanlışlığı farkedip önce kendince bunun ne kadar yanlış olduğunu görüp sonra onu iyileştirmek adına uğraş vermek de yapılması atılması gereken bir sonraki adımdır ve kendinden utanmanın sınırıdır.
