genel olarak ikiye ayrılır.
hizmet muhafız iseniz ücretsiz işçi,
asayiş iseniz ücretsiz polissinizdir.
ücretsiz polislik sadece karakollarda mümkündür.
alay bünyesinde ise herkes işçidir.
hizmet takımının görevi getir götür, paspas yap, saç kes, elbise dik gibi şeylerdir.
eğer ki hizmet muhafız takımının başında bölük komutanının gözüne girmek isteyen fırsatçı bir uzman jandarma 5 kademeli çavuş varsa yapmayacağınız iş yoktur.
"ben sivilde fayans yapardım" demek en büyük hatanız olabilir.
kendinizi birden -20 derecede tek başınıza duvar örerken bulabilirsiniz.
asayiş ise daha rahattır.
hatta asıl jandarmalık da odur.
uzman çavuş ne yapıyorsa aynısını yaparsınız.
devriyeye çıkar, rapor tutar, olaylara müdahale edersiniz.
hatta belirli bir uzmanlığınız varsa *, bilirkişi raporlarına müdahil olur, insanların hakkını ararsınız.
ki devriyeye çıkıp köy köy gezmek, sivilde asla göremeyeceğiniz insanlarla tanışmak, sofralarına oturup tereyağlı köy yumurtasına ekmek banıp kaşıkla bal yemek, insanların dertleriyle ilgilenip 70 yaşında ninelerden dua almak... kesinlikle paha biçilemezdir.
askerlik elbette verimliliğin en düşük olduğu yerdir.
ama jandarma ve asayiş elemanı olmak, bence tüm askerlik türleri içinde en zevklisidir.
devriye, nöbet derken uykusuz kalabilirsiniz.
ama gününüz kolay kolay boş geçmez,
piyade, havacı, denizci olanlar askerlerin yaptığı şeyleri hatırlarken siz,
"sivil" insanlarla ve köylerle, kasabalarla ilgili onlarca güzel anı ile evinize dönebilirsiniz.
