kaçıyordum çatallaşmış ruhlardan.
ardından gözlerimin önünde yalnızlığın getirdiği bir bulut,
başımı yastığımın altına gizliyordum.
sesler geliyordu uzaklardan.
aynı senfoniden çıkan aynı melodiler...
oysa normal bir gün demişti gazetedeki, açlıktan nefesi kokan yazar.
yoksa son kalan madeni paralarımı, denizde mi sektirmeliydim?
sessizliğimi bozuyordu sağır ruhumun çığlıkları.
isimsiz terler dökülüyordu şakaklarımdan.
elimi tekrar götürüyordum ıslanmış sigaralarıma.
renkler yok oluyordu bir anda.
yaşlar dökülüyordu gözlerimden.
niye kaçmıştım ki sanki kayıp yanlarından ölümün?
tüm damarlarım sızlıyordu aniden.
yeniden deneyimlemek istiyordu hücrelerim doğuşu ve batışı,
aynadan kahpe kahkalar geliyordu.
ve yeniden yaratılıyordu vücut hücrelerim... **
