3.5 yaşında bi yeğenim var adı kıvanç. bana abi de demiyor kereta direk adımla hitap ediyor; ''berkay'' diyor.
kendisiyle araba oynamak falan çok sıkıcı oluyor fakat onunla boğuşmak, güreşmek kadar zevkli bir şey yok. o kahkahalarla gülüyor ikimiz boğuşurken, o gülünce ben de mutlu oluyorum. bide yakalamaca oynuyoruz. sırayla bi o bi ben. yakalanınca attığı kahkahayı hiçbir şeye değişmem.
