sanki çölde karşıma çıkmış gibi en kötü zamanlarımda hayatıma güzellikler kattin. öyle ki ben iç dünyamda kendimi yiyorken birden karşima çiktin. baharin kokusunu unutmuştum. baharim oldun. yazim oldun. aşka layik olmayan insanlarin karanliğa boğduğu günlerimi çiğdemlere boğdun. yüreğim islakti, ağlamaktan islanan yüreğim şimdi bana veridiğin umut dolu yarinlara birakacak kendini biliyorum. masum bir papatya gibi açtin gözlerini kalbime. şimdi bir gölge gibi serin ve vakurum. senin gibi bir dostum olduğu için allaha inanmaya başliyorum. senin için söylediklerim utandirmasin seni tatli baharim. neden utanasin? ben bilirken her gece uykusuz geçtiğini herkes bilmese kaç yazar. duysun herkes duysun. aşiğim, daha var mi? dostuna aşik olan ilk kişi ben değilsem bile, son kişi ben olmayacak olsam bile kaç yazar. sen benim geceme yağmiş bir nursun.
