çocukken babam birşeyleri tamir ederken ben de yanında çivilerle oynardım, içeri gitmeden önce dönüp "çivileri sakın prize sokma" demişti ve meraktan sokup geriye savrulmuştum anında.
şimdi bir kez o prize aptallıkla çiviyi sokmuşsanız ve ne kadar çarpılacağınızı biliyorsanız, bir daha asla bilerek aynısını yapmazsınız. yaşanarak öğrenilen acılar unutlumaz çünkü, eh acıttığını bildiğinize göre tekrar aynı acıyı yaşamak hakikaten aptallıktır. olmamış ki gitmiş. geri dönse nolur dönmese nolur. **
