hiçbir şeye dokunamadığını, hiçbir şeye etki etmediğini, etkilerine tepki gelmediğini görmek ve bu yüzden kenara köşeye atıldığını hissetmek. bitecek olan neyse artık bitsin arzusu. bir kapı bir pencere açın! çığlığı. ne sokakta ne de evde yapacak bir şey bulamamak. kısacası kendini tüketmek. zamanın korkunç durağanlığı ve sevimsizliği ile yüzyüze gelip koridorlar içerisinde kaybolurken uzaklardan gelen ayna kırılma seslerine bir anlam yükleme çabasına girişerek yazılacak hiçbir şeyin artık günü kurtaramayacağını anlamışken yeni bir söz söylemenin çok zor olduğunu kabullenip eskimiş cümleler sırtından saniyleri hiç nokta koymaksızın birbirine bağlamaya çalıştıkça renklerin tel tel kopuşuna şahit olup da insanoğlu ve hayat için kefil olmayı reddetmek.
