"ayşe nin yeşil gözleri gülüyordu. hepsi etrafını aldılar. zabitin küçük, uzun ve pembe bir yüzü vardı. yanaklarında, çenesinde birer çukur, dişleri bembeyaz, en bariz trabzon şivesiyle konuşuyordu. istanbul'dan kaçan iki erkekle bir kadının bu yollardan geçip geçmediğini sordular. kadının adı ayşe imiş. (ayşe kaçaktı, ona yardım edemezdik.) ayşe yollarda bir çocuk gibi gençleşen yüzüyle onların kalbine güldü: 'ayşe benim arkadaşlar, dedi'
onun muntazam şehir şivesi hepsini şaşırttı. geyve'de çarpışan ihsan'ın mahiyetinden küçük bir müfreze onları almaya gelmişlerdi."
halide edip adıvar- ateşten gömlek.
