altı yedi yaşlarındaydım. o zamanlar babam bu kadar para kazanmıyordu, kazandığının yarısından çoğunu da dedemlere veriyordu. karısına ve çocuklarına para ayıramıyor istediklerini zor karşılıyordu. yaz gelmişti ama benim ayakkabım yoktu. yan komşumuz olan arkadaşıma yeni ayakkabı alınmıştı ve ben çok beğenmiştim. çaktırmadım evdekilere ama annem anlamış üzüldüğümü. babama söylemiş. babam benden daha çok üzülmüş. ertesi gün elinde bir poşetle geldi. ben balkondaydım. poşeti bana verdi. açtım. toz pembe bir puma ayakkabı almış üzülen kızına. daha sonradan öğrendim tabi dedemin bakkala yaptığı borcu ödemeyip bana ayakkabı aldığını. şimdi istediğim her şeyi alabilecek güce sahip olsa da hayatımda en mutlu olduğum anlardan biriydi o ayakkabıyı gördüğüm an. bu yüzden puma ayakkabının bende özel bir yeri vardır.
