etrafındaki mühendislik öğrencilerinin insanlık sıfatlarını kaybetmemiş olduklarını düşünen, hayatta yaşadığı kötü olayları "pişmanlıklar" olarak değil, büyük bir kararlılıkla, "hatalar" olarak nitelendirebilen, cesur kız.
özellikle, bırakın türbanı, okula çarşafla gelmek gibi yaratıcı fikirlere sahip olabilecek zümre tarafından gıptayla ve büyük bir açgözlülükle izleneceği aşikârdır.
toplum olarak ayakları üzerinde durabilen, bedenine sahip, dişiliğini gösterecek şekilde davranan kadınları benimseyemiyoruz nedense. bir beden büyük geliyor herhalde.
üzücü tarafı ise bu ezikliğin kronikleşmiş gibi olması.
yazık.
iki gülümseyişle, "bu kız bana verecek", iki hoşsohbetle "bu kızı kaldırrım ben" gibi düşünebilecek güdüklükteki
tahammül bile edilemeyecek varlıklara selam olsun.
