zamanında bana da ilginç gelen ama bunu okuyanların geldiği noktayı görünce acaba dedirten eylemdir. şimdi tanımı geçtikten sonra mevzuya girelim. sene 2006-2007 falan o yıllarda tabi galatasaray şimdiki gibi değil. ciddi maddi zorluklar falan var, takıma da abuk sabuk tipler gelip gidiyor. neyse konumuzun bunla alakası yok, günün şartlarını anlatmak için söyledim. neyse ben lisedeyim o zamanlar geldik lise 1'in son gününe. efendim karneler dağıtıldı sınıf öğretmenimiz sordu kim hangi alanı seçmek istiyor diye. ben önceden düşündüğüm gibi dedim fen işte herkes söyledi fikrini sonra bir arkadaşımıza sıra geldi. biz de ona hafif çekik gözlü diye magiko derdik, sıra geldi ona dedi ben dil seçeceğim. hoca da dedi bizim okulda yok başka okula gitmek zorunda kalırsın o zaman o da tamam dedi. neyse kız gitti biz okuduk lise bitti.
ben tabi hala görüşüyordum o zamanlar dedim üniversite ne yaptın falan. ankara üniversitesi japon dili ve edebiyatı bölümüne girmiş. ben hem şaşırdım hem de baya sevindim dedim iyi yabancılık çekmezsin işte rahat rahat okursun güldük eğlendik. ben de ikinci girişimde ytü harita mühendisliğine girdim.
günler günleri kovaladı şimdi o japonya'da facebook'dan sürekli güzel güzel resimler paylaşıyor galiba orada bitirdi okulu şimdi de orada çalışıyor. ben de hala şantiye stajında tozun toprağın içinde sürünüyorum. ha meslek hayatımda ondan daha mı çok gezeceğim hayır. daha mı çok kazanacağım hayır. daha mı mutlu olacağım muhtemelen hayır.
sonuç olarak insan sevdiği ve gerçekten en çok istediği şeyi seçmeli ne olursa olsun.
