merve diye bi kiz vardi. bu kiz biraz safti. en basit espirilere bile gulen facebookta kendi fotograflarini begenen bos kizlardandi.
neyse bi gun merveyle konusurken merve cok sacma bi sey soyledi ve ben patlayarak guldum. zaten nezle oldugumdan surekli akan burnumdan yesil bir sivi daha dogrusu sumuk asagiya dogru akti. hemen duruma mudahele ettim merveye rezil olmanin igrencligini yasiyorum. kacip gitsem mi diye dusunuyorum o derece utaniyorum ama bi baktim merve hicbir sey olmamis gibi sanki o an hic yasanmamis gibi guluyor konusmaya devam ediyordu. ulan o an merve yi alnindan opmek istedim sozluk boyle saf bi kiz nasil da bu kadar anlayisli davranabiliyordu? oyle samimi ve dogaldi ki benim icin adeta karsimda baska biri oturmaktaydi. gozlerimin icine bakarak konusarak bana "hepimizin basina gelebilir siktir et" mesaji veriyordu.
insanlar hakkinda yallar icinde olusup beynimize yerlesen dusunceler bir anda ucup gidebiliyor.
