daha dün gece, bütün gece ama ölüm kustum. sıvı değildi, tam olarak kaçıncı karışım kokteylin ardındandı onu da hatırlamıyorum açıkçası. öksüre öksüre kustum, her defasında ciğerimin bir parçası koptu resmen. suçlu aramak çok doğru değildi bu hale, aynada yıkılmaz bir dağ gibiydim bütün suçumu da yeşermekte olan fidanlarmışçasına sırtlanan bir dağ. heybetli değildim, ürkütücü belki daha çok ve emin değilim bundan da.
biri gitti, biri geldi. iki farklı yüze bakıp da üçüncü bir yüzü gördüm. biraz biriyle uyudum, biraz biriyle ama uyandığımızda hep aynıydı yüzleri. ve onlar da öldüler bugün. bir kağıda, bir şeyler yazdı önce birisi ve sigaramı yaktıktan hemen sonraydı kağıdı tuttum yanmaya devam eden çakmağa, yandı. ne yazdığını hala merak etmiyorum. belki kısa bir not, belki bir telefon numarası. kim bilir belki de hayat oyununu kolaylaştıracak bir hilenin şifresi... merak etmiyorum, gerçekten.
tuzlu su ve dip balıkları. gariptir en çok kaya balığını sevmişimdir. sırf ötekilerden daha çirkin olduğu için yaşamaya hak kazanır hep ve ben "ölmeyen her balık" için mutlu olurum, kaya balığı ise beni en çok mutlu edebilendir. kırmızı iskorpit balığı zehirli olmasaydı onu da severdim, mutlu ederdi belki o zaman ama zehirli iğnesinden dolayı bana hep itici gelmiştir. suya tekmelerken dahi "ölmesini" dilediğimi hatırlarım sarayburnu'ndaki kayalıklardan.
karıncaların canı cehenneme! hem onlar ne anlasınlar kaliteli müzikten veya blues yapan ağustos böceğinin halinden. aslında o hikaye de yanlış bilinenler arasındadır. karınca, bizim ağustos böceğine öyle bilmişlik yaparken yoldan koşarak geçen bir çocuk basıyor üzerine. hikayenin doğrusu budur, öbür türlüsünü aklınız alıyor mu hem allah aşkına? benim almıyor.
aklım aslında pek çok şeyi almıyor ama aldıklarıyla idare etmek de pek zor değil benim adıma. şarkı sözlerini hala tutacak kadar işlevsel çünkü aklım. o olmasaydı, bilmiyorum ben ne yapardım. almıyor aklım...
evet en son ölüm kusuyordum, ciğerlerim tükendi sonra her öksürükte biraz daha. birine göre "klima çarpmış" olabilirdi, ben pek ihtimal vermiyordum. günde iki paketten fazla sigara içince nefes almak haliyle zorlaşıyordur, benim tahminim bu yönde. gene bir ömrü bitirdim ben bugün. dün akşam iki tane ve sonra kuskunç bir sarhoşluk hali. bitti bir şeyler ve bir şekilde gene. şimdi daha da kararmış bir ten ve daha da kararmış bir geri kalan hayat ile kararmakta olan bir göğün altında, otobüs terminalini andıran ama daha çok bir mesire alanı imajı olan bir yerlerde ölüm kusulmuş yolları katedecek devasa canavarı bekliyorum.
yaşamımdan, kimse sorumlu değildir tanrı buna dahil. kendinizi suçlamayınız...
