cumartesi günü akşama doğru rastladım ona Hamburg dolaylarında. bisikletle gezmiş eve dönüyordum. karşı kaldırımdaydı, yürüyordu, yalnızdı. gözleri buğulu, adımları ürkekti. üç Saniye Kadar bakıştık. ilk Saniyede iki yalnız insan birbirlerinin yalnızlığına dokundu. ikinci Saniyede durum değerlendirmesi yaptılar. üçüncü Saniye çok çabuk geçti. bir atlı olarak selam vermesi gereken bendim. ancak yalnızlığıma ihanet edemezdim, etmedim. bugüne Kadar gözlerde gördüğüm en hisli yalnızlık ona aitti. bir köpeği bile yoktu. kendisini burada anmak istedim.
