akşamın bir vakti otobüsten inmiş idim. tam o vakit, cami de dağılıyordu. bir cigara yaktım, önüme de camiden çıkan 2 dene yaşlıyı kattım evime yörüyorum. kaldırımın karşı tarafında da baldırı olmasa da kolları çıplak bir hanım kızımız yürümekteydi. önümdeki moruklardan sol tarafta olanı, kızcağızı epeyce süzdüüü, süzdüüü, süzdü. yanındaki moruk da bir yandan konuşuyor; "lan oğlum, bağa sormadan satmışlar darlayı neyi, yakışmiyör dedim, bir eşşek başımıyık? i?" diğerinin amcanın anlattıklarıyla heeç ilgilendiği yok. varsa yoksa kolu çıplak karı. ama belli yani, gözünde arzu var ibnenin, götünün kıllarının pişmaniyeye dönmüş olmasına rağmen. sonunda ağzından çıkacak kelam ; " la mahmud ağa, tarlayı neyin s.ktir et garıya bak. " olacağını zannederkene; "işte anaları babaları, yollüyör sokağa böyle, cıbıldak cıbıldak, ne günlere galdık" demesin mi la? Allah canını almaya durzu. neden gidersin o camiye, nefsinin esiri pezevenk? bir de utanmadan yanındaki ahı gitmiş vahı kalmış garibe caka satıyorsun. iki yüzlü, valla ahirette şahidim mevzuya, ikim elim yakanda, duy beni. neyse. hah cuma vakti gezen baldırı çıplak bu kızımız olsun, sol taraftaki moruk da sen ol, gendine pay biç, he mi yavrım? bu arada ben de sağa, benden habersiz satılan tarlayı anlatırım, olma mı?
