çalıştığım hastanede öyle olaylar oluyor ki, tıp dünyasını geçtim; insanlığa, medeniyete küsüyorum.
ağır hastalar tedaviye başlanmadan önce tanı-tespit zart zurtu için bir ton tetkikler testler ve anketler yapıyorum hastalarla.
hastane biraz avrupa işi çalıştığı için, en alakasız yerlerden bile soru sormak zorunda kalıyorum. ne yapıyım gelen hasta tanı formu böyle. hastane ne kadar avrupa işi olursa olsun merkezde olduğu için, ağır hastalar da zengin araplar genelde, ya da para bok olup cahil cühela kalmış insanlar.
ciddi anlamda ama. ilişkiye girmeden çocuğum olmuyor diye hastaneye gitmeler mi dersin, hak yolu derken bok yoluna gitmeler mi? neler neler..
en son yaşadığım olaya gülsem mi ağlasam mı bilemedim.
yoğun bakıma alınmış bebeklerin tanısı için de anne ya da babayla görüşüyoruz. anneler genelde sezeryan doğum yaptıkları için neredeyse 1 gün boyunca acıdan bebeğini bile emziremiyor. 2 ıkınma düşüncesinden korkuyorsunuz diye kendinize bu kadar yazık etmeyin işte.
neyse, bebeğin babasıyla form dolduruyoruz. formun ortasında birden
- ya duktur hanım. bebek doğdu ya şimdi.
+ ben henüz doktor değilim beyfendi sadece a....
- ya dur şimdi duktur kızım! bebek doğdu ya
+ evet
- ben az önce eşimin iki göğsünden de kuvvetlice emdim. süt gelmedi. bi de siz bakar mısınız?
yemin ediyorum ki aynen böyle dedi. insan o an ne diyeceğini bilemiyor. içimden abi oha şaka mısın puhahahahah demek gelse de sakin kalmaya çalışıyorum. bir yandan da siz bakar mısınız diye hangi anlamda söylediğini düşünüyorum.
