Insana yaşlandığını hissettiren alet. Bir zamanlar tüm mahalle bebeleri olarak bisiklete atlayıp kilometrelerce yol gidip, hatta babamın iş yerine gidip geri eve dönüp yorulmak nedir bilmezdik, şimdi 2 pedal çeviremiyorum arkadaş. Hamlamışım bile diyemiyorum, resmen bacaklarımı ilk kez kullanmışım. Kimse ağlamıyor diye öldüğümün farkına varmamışım ama ölmüşüm ağlayanım yok evet.
insana mütiş kondisyon kazandıran alet kendisi. Tüm bacak bölgesini muntazam çalıştırıyor. 2 hafta her gün sür sıkılaşırsın ama işte yokuşu boşta inip sahil şeridine kadar beleşten gidene kadar iyi. Geri dönüş yolu düz de olsa yapamıyorum arkadaş böyle utanç olmaz. O bacak dediğin uzuv 2 pedal çevirmeye gelmiyor, pili biten bağımsız bir aksesuara dönüşüyor. Yoldan anneni çevirip apar topar bisikleti bagaja tıkıp dönüş yolu boyunca utançla gidiyorsun. Bir de karnesinde milyonlarca pekiyi ile gelmiş şen çocuk edasıyla babana bisiklet aldırınca "hani noldu 2 gün sürdün attın yine kenara" muamelesi görüyorsun. Lan sırf onun için bile şu bacak ağrısı çekilir de işte daha önemlisi spor yapmak lazım. Bu işin ucunu bırakmıycam buraya da yazıyorum sözlük. 10 gün daha düzenli sürsem belli bi kıvama gelirim heralde.
Sizde işin acı yanını görün sözlük yazarları. Her gün ordan oraya yürüyorum şurdan şu kadar katı merdivenle çıkıyorum filan, alakası yok. Her gün okula yarım km yürüyorum ama bak işte utanmasam sporsuzluktan kas erimesi olcam. Bir de üzerine genç olucam. Ölmüş o gençlik.
