bir onur ünlü şahanesi olan 2011 yapımı film. onur ünlüye olan zaafımı bir kenara koyarak söylüyorum oldukça başarılı bir film olmuş. yalnız şöyle bir şey var ki onur ünlüyü bilmeyen, adamın konuşmalarını izlemeyen, yapımlarını takip etmeyen bir izleyici için anlaması -algılaması- oldukça güç bir film. ''yav bu herif ne diyor ki şimdi abi, anlamadım ben'' cümlesi rahatlıkla kurulabilir. böyle diyen ve filmi kötüleyen arkadaşlara önce bir posta ''gidiyorum bu'', ardından birkaç bölüm leyla ile mecnun izlemelerini tavsiye ediyorum. adamın ne tür farklı şeylerle, farklı anlatımlarla uğraştığını görmek adına. filmin içeriğine gelirsem,
--spoiler--
olay dan diye başlıyor bir defa. het höt ne oluyor demeden özgenin (bkz: türkü turan)ölümü gerçekleşiyor. bu bile bi soğuk duş etkisi yaratıyor insanda. filmin en sevdiğim ve istemsizce yarıla yarıla güldüğüm kısmı arabada aile bireylerinin deli gibi ağlaması. özellikle (bkz: ezgi mola)'ya bittim, tek kelimeyle. hele
(bkz: cengiz bozkurt)ile öpüşme sahneleri yok mu evlere şenlikti!
--spoiler--
yani diyeceğim o ki açın izleyin arkadaşlar. beğenip beğenmemeniz umurumda değil amma onur ünlü gibi kafası ayrı dünyalar için çalışan bi adamın işlerini kötülemek için bence baya da bi düşünün, derim.
