stefan zweig'ın -bence- başyapıtı olarak adlandırılabilecek biyografik eseri. Eserde üç önemli yazar -Hölderlin,Kleist ve Nietzsche- incelenir. Bu üç yazar için uygun gördüğü ve kitapta sıklıkla yinelediği tanım "şeytani"dir. Ancak Zweig bu kelimenin anlamını farklı kullanır. Şöyle tanımlar bu kavramı
" Şeytani demekle kastettiğim şey, her insanın temelinde ve özünde yatan o doğuştan gelen huzursuzluktur ve bu huzursuzluk onu kendinden çıkartır, onu kendinden alıp sonsuza, asıl olana sürükler"
iş bankası yayınlarından çıkan kitap zweig'ın önsüzünden sonra şu cümleyle başlar:
"Yeni yüzyıl, on dokuzunca yüzyıl, çocuklarını sevmedi"
