o ses duvarlarda kokusunu bırakan sestir. o bozuk ahenk, o ritmsiz melodi annenin yokluğunda insanı bayıltan o terkibin bir parçası oluverir. ola ki bir sabah rüzgarı mutfak camınızdan sızar da duvardaki o kokuyu biraz daha süpürüp sıvarsa burnunuza pek mutlu uyanmazsınız o sabah ya da farketmeden inceden bir "ooooffff" çekmeyesiniz hisseder çağırdığınızı. "ağlarım hatıra eldikçe gülüştüklerimiz"
