dün yine onunla konuştum. hatta ilk mesajı ben attım. 4 senelik birlikteliğimizi, tek bir hatamda bitiren insana. nasılsın diye sordum iyi olmasını dileyerek. iyiyim diye cevap verdi, soğuk bir şekilde. bana nasılsın diye sormadı ve bunun sebebinin, benim iyi olup olmamamamın onun için anlamsız oluşu olduğunu söyledi. ne kadar garip değil mi? 4 sene boyunca, bir defter var, ilişkimize dair ne varsa yazdığımız, çoğu zaman gözyaşlarımızla beslediğimiz. peki ya şimdi? o defterde, kalan sayfaları karalayarak gidiyor, ardına bile bakmadan. iyi olup olmadığımı bile önemsemeyerek. ve en garibi de ne biliyor musunuz? 4 senelik bir emeği tek bir hatanda senin götüne sokması. twitter'ı kapatmamışım. biz ne zaman bu hale geldik, benim sevdiğim insanın bana olan sevgisi ne zamandan beri pamuk ipliğine bağlıydı bilmiyorum sözlük. ve tekrar itiraf ediyorum. onun iyi olup olmadığı, benim çok çok umrumda. çünkü ben onu çok sevdim. ben bu hayatta en çok onu sevdim.
