Bir kız vardı adı Esra-hani bu bi aralar muhabbetini döndürdüğüm kıvırcık-. Her neyse bir şekilde hoşlandım ondan. O da benden hoşlanıyordu çeşitli yöntemlerle kulağıma gelmişti, belli de etmişti. Aylarca bakıştık. Kız belki de teklif bekledi aylarca. Aylarca hiç iletişim kuramadık nerdeyse birbirimizle. Sonra ne mi oldu? Çok geciktim, onun bir şekilde güvenini kırdım, sevgisini yitirdim. Dayanamadım mesajla açıldım(Amına koyim cesaretim yok ya). Reddetti, başkasını sevdiğini beni hiç sevmediğininin hedere hedörösünü yaptı. inanmadı kendi dediklerine de. Nasıl olur da hiç sevmemişti? Beni ne kadar kıskandığını, her fırsatta bana bakmaya çalıştığını, sevgisini telepatiyle(o da utangaç amına koyim) belli etmeye çalıştığını benden iyi biliyodu. Reddettiği halde kırdın, üzgün bir şekilde baktı günlerce. Sonra ayrıldık... 3 aydır yüzünü görmedim. Çok özledim.
Kesinlikle asosyal, içe kapanık biri değilim çevremde bir sürü insan var, gayet konuşkan biriyim fakat olmuyo abi olmuyo amına koyim sevdiğim kızın yanında dut yutmuş bülbülüm. Belki ilk olacaktı ondandır ha o için de ilk olacaktı. Her neyse olmadı. Öyle işte. Şuan gerçekten iğreniyorum kendimden. Kendimden, özgüvenimden. Günlerce teklif bekleyen kıza o teklifi etmediğimden.
