işte tam da bu gündeydi. 2bin12 nin ağustos ayının 22 nci günü. hüzün ayının, ayrılık arefesinde atılmış iki kelimelik 365 günlük bir mesaj.
''aldın götürdün'' demiştim sadece.
dertliydim kendimce.
onda daha fazlası da varmış.
görememiştim nehrin taa yukarılarından kopup gelen bir ağaç gövdesi olduğunu, küçük dal parçası halimle.
gel sen dedi, derdi birde bende gör.
doğruymuş.
ummadık taş baş yarar demiş ya atalar.
o daldan, dal ondan aldığı güçle
karaya tutundular, topraktan beslendiler eskisi gibi. nehir aynı nehir hız aynı hız.
ben onun dalı, o benim gövdem.
o benim gövdem, ben onun ağırlık merkezi.
acıyla yoğrulmuş, tecrübeyle beslenmiş, yaşama ümidini hiç kaybetmemiş, savaşçı insan yüce kişilik
aldın götürdün.
iyi ki varsın...
