bugün tanık olunduğu üzere, hiç ummadık bir anda, ağlayacağını hiç sanmadığım bir insanı salya sümük ağlatan dert yığını.
on senedir tanışıklığım olan bir ahbabım ile ofisimde sefa yapıp bossa nova dinlerken, "koreliler de pek güzel bossa nova söylüyorlar." deyip bir cd yerleştirmemin ardında arkadaşımın ilk başta "ne güzelmiş kızın sesi." demesi, bir kırk saniye sonra ise yanık bi "offf!" patlatarak acılarının depreşmesiyle gözlerinden sicim gibi yaşların inmesi... gerçekten sevilmişse unutulmaz, acısına derman bulunmaz bir şeymiş ayrılık acısı, allah yazdıysa bozsun... düşmanımın başına vermesin.
