ilk çocuk olarak enerjisini bende tüketmiş bir babanın evladı olarak son derece haklı bulduğum katıldığım başlıktır.
Yaprakları dökülmüş bir ağaç gibi şimdilerde babam, kardeşlerim hayatın olağanca akışı içinde rahat büyürken içimden geçirdiğim cümleler genellikle iyiki onlar benim gibi değil rahat büyüyorlar değil sinkaflı küfürlerdir.
ulan ben o kadar dayak yedim bütün tecrübelerini bende yaşadın şimdilerde ideal baba ayaklarındasın bir fiske attığını görmedim galiba ilk çocuklar hep şanssız 1-0 geride başlıyorlar.
