yıllar önce izlediğim ve hayran kaldığım filmdi.
olay şu:
babası, oğlunun mükemmel bir şekilde piyano çalmasını ister. bu uğurda ona şiddet uygulamaktan çekinmez. birgün londra mı, paris mi hatırlamıyorum, bir yerdeki önemli bir müzik okulundan teklif gelir, çocuk bizim okulda okusun diye. babası, aile dağılmasın diye izin vermez. ama çocuk evden kaçar ve o okula gider.
okulda bir hocası, çocuktaki yeteneği keşfeder.
bir piyano parçası vardır. çok zor. en değme piyanistlerin bile çalmakta zorlandığı. bizim hayta, ille de çalacağım der. hocası, yapamazsın, çok zor dese de bizimki dinlemez. gecesini gündüzüne katarak çalışır. o kadar ki uykusunda bile parmakları oynar sanki piyano çalıyormuşçasına.
sonunda konser günü gelir. sahneye çıkar. piyano başına geçer. ve başlar sanatını konuşturmaya. çalar çalar çalar. parça hakikaten o kadar zordur ki hiç es bile yoktur. parmakları sürekli hareket halindedir. alnından ter boşanır. ve nhayet parça biter. ama o da biter. sahnenin ortasında bayılıverir.
kafayı yemiştir. akıl hastanesine yatırılır. piyano yasaklanır kendisine.
akıl hastanesine arada bir ziyarete gelen bir kadın vardır. bu kadınla tanışır ve ona aşık olur. kadın da, bu sevimli ama deli adamdan hoşlanır. evlenirler.
karısı, kocasındaki piyano yeteneğini keşfeder birgün. onu yeniden piyano çalmaya teşvik eder. ve adamımız, eski başarılı günlerine geri döner.
seyrine doyum olmayan, enfes bir film.
yıllar önce, sadece bir kez izlemiştim. bir arkadaşım vcdsini vermişti. kendisine buradan şükranlarımı sunuyor, o vcdyi bana satmasını istiyorum.
