yunus'a yûnus (telaffuzda yuunus) yusuf'a yuusuf diyen kişinin konuşma biçimi.
öncelikle her dilin bir fonetiği, ses yapısı vardır. eğer kelimeler başka dillerden gelip de türkçeleştiyse, artık o türkçenin kuralına göre okunur. nasıl ki "teknoloji" sözcüğünü biz "teknılıci" diye telaffuz etmiyorsak ya da "tatil" kelimesini "ta'tiil" şeklinde telaffuz etmiyorsak bunu da yapmayalım.
işin siyasî yönü de var. konu arapça olunca nedense herkes "kutsal dil" muamelesine başlıyor. oradaki gelenekleri bizim telaffuzumuza adapte etmeye çalışıyor. her toplumun dili, kültürü ve buna bağlı olarak da bir şahsiyeti vardır. arapçanın egemenliği altında bırakmayın artık türkçeyi.
başbakanın bugünkü konuşmasını dinleyince farkettim bunu. üstelik ne kadar da yaygın. bir başbakan çıkmış "yuunus" diyor. allahaşkına nedir bu? her şeyden öte estetik değil. dudaklar önde "uuuu" diyorsun. cemil meriç'in "mutluluğumuzu kutluyoruz." cümlesini örnek verip ulumaya benzetmesi gibi. hazdan uzak.
kısaca ses biçimimize uymayan ve itici konuşma şekli.
