bir agnostik olarak her zaman sıcak baktığım mantıklı inanış biçimidir. şimdi sizinle bir yolculuğa çıkalım. bu evrenin bir yaratıcısı olduğunu düşünelim, nasıl olsa hiçbir şey kendiliğinden var olamaz. bu önermeye göre yaratıcının da bir yaratıcısı olması gerekir. ve yine bu önermeye göre yaratıcının yaratıcısının yaratıcısı... teistler, bu önermelere karşı "hayır ama tanrı(allah) hep vardır. sonsuzdur." gibi argümanlar ortaya sunacaktır. peki bu sonsuz olan şeyin, hep var olan şeyin evren olduğunu kabul etsek? hatta boşverin, başlangıcı boşversek nasıl olur sizce? bana sorarsanız başlangıç o kadar da önemli değil. çünkü içinde bulunduğumuz evreni daha tam anlamıyla keşfedememişken, sonunu, hatta sonraki birkaç yılını tam anlamıyla keşfedememişken başlangıcının nasıl olduğunu düşünüyoruz. evrende müthiş matematiksel ve fiziksel bir denge var. tanrı olmadan da bu gerçekleşecek. yere doğru bıraktığınız bir top yer çekimiyle yere düşecek. gezegenler kütlesel çekimden dolayı yörüngelerinde dönmeye devam edecek. organizmalar üreyecek, büyüyecek ve ölecek. sonra karbon döngüsüne katılacak. bitkilerin fotosentezine karbondioksit olarak katılacak. bunları yöneten bir tanrı yok. bunlar tamamen evrenin kuralları. evrenin düzeni. belki tanrı vardı ama nietzsche'nin dediği gibi öldü. yani evrenin başlangıcı için belki tanrı gerekiyor, fakat evrenin devam etmesi için tanrıya gerçekten gerek yok. o yüzden şimdiki tanrı evrenin ta kendisidir. kuralları sadece o koyar. başlangıç olarak bilinmezciyim, fakat şimdiki tanrı sadece evrenin ta kendisidir.
