murat menteş'i seviyorum, naif bir adam. kelimeleri zarif, alıntıları bol, dil bilgisi yerinde, o osmanlıca arapça dediğimiz geçmişten güne gelen çok kullanılmayan kelimelerin harmanını iyi yapıyor. iki kitabını okudum, biri ruhi mücerret. yere göğe sığdırılamayacak bir kitap değil. daha doğrusu benim yöneldiğim türde yazmıyor. kendisinden etkilendiğimden mütevellit okuyorum. yeni şafak'tan istifa etmeden önce de bu sebeple gazeteyi alıyordum. neyse gelelim kitaba, dört bölümden oluşuyor denilebilir. avni vav, ruhi mücerret, civan kazanova ve tekrar ruhi mücerret. her sayfada hoşunuza gidecek, bir bilgin sözü, ya da menteş'in kendi dünyasından güzel aforizmalar çıkar. aklımda kalan cümleyi de aktarayım; ılımlılık ölümcül, yeterlilik sıradan, aşırılık lezizdir.
çok hafif bir kitap, öyle ağır yürüyen bir şey çıkmaz menteş'ten. hani orhan pamuk gibi bir bavulun 20 sayfa betimlemesi yoktur, şe yapmayın.
