o gece yoğurtçu parkındaki yakamoz kafede ailecek gülüp eğlendik. "çok güldük başımıza birşey gelecek" derken saat 02:00 idi. eve girdik uyumaya koyulduk. daha sonra babam zelzele oluyor dedi ve ben yine ne saçmalıyor bu adam dedim. sonra kalksanıza lan deprem oluyor deyince olayın farkına vardık. koridorda yürüyemeyişimi hala bugün gibi hatırlarım. bir sağa bir sola savrularak yürüyüp binadan kaçmıştık.
